Özet:
Paleolitik çağda keşfedilmiş olan cam günümüze kadar çok farklı kullanımlarıyla insanoğlunun hayatında farklı şekillerde her zaman yer almıştır. Mimaride ilk olarak pencerede kullanılan cam teknolojinin gelişmesiyle, özellikle 19.yy'dan sonra vazgeçilmez bir mimari bileşen olmuştur. Cam ve çeliği birleştirmenin yapısal ve tektonik anlayışı camın bina cephelerinde kullanımını hızla artırmıştır. Dış mekandaki cam kullanımında görülen bu hızlı artış iç mekanda emniyetli olmadığı için aynı oranda artış görülmemiştir. 1950'li yıllardan sonra birçok alanda olduğu gibi cam esaslı malzemelerde de teknolojik gelişmeler yaşanmıştır. Bu gelişmeler sonucunda camın saydamlık özelliği nedeniyle iç mekanda gün ışığından en iyi şekilde faydalanma amacıyla genellikle bölücü eleman özelliği, iç mimarlar tarafından tasarımlarında tercih edilmiştir. 2000'li yıllara gelindiğinde teknolojik gelişmeler doğrultusunda camın kırılganlığının en aza indirilmesi, tasarımcıların dikkatini çekmiş ve diğer yapı malzemeleri gibi camı da iç mekan tasarımında dikey ve yatay bileşen olarak farklı alan ve formlarda kullanımı hızla artmıştır. Bu çalışmanın amacı, camın geçmişten günümüze teknolojik olarak gelişiminin ve üretiminin incelenerek bu gelişmelere paralel olarak tasarımdaki yerini tespit etmektir. Çalışma materyali olarak Türkiye'den 6 dünyadan dört hotel iç mekanında kullanılan cam tasarımları temel tasarım ilkeleri, renk, şeffaflık, eğrilik, alan ve aydınlatma açısından incelenerek sınıflandırılmıştır. Bu çalışmayla birlikte iç mekanda cam kullanımına sıcak bakan fakat bazı güvenlik endişeleri olan tasarımcıların bu önyargısını kırmak hedeflenmiştir.
