Özet:
Çalışma, kalp yetmezliği olan bireylerde sınıflandırılmış hemşirelik girişimleri kullanımının, tekrarlı hastaneye yatış sıklığı üzerine etkisini incelemek ve tedaviye uyumunu değerlendirmek amacı ile yapılmıştır. Yöntem: Araştırma kalp yetmezliği tanısı ile yatışı yapılmış, dahil edilme kriterlerine uyan 96 (kontrol grubu: 48; çalışma grubu:48) hasta ile deneysel olarak yapıldı. Kontrol grubu hastalarına herhangi bir girişim uygulanmadan rutin hemşirelik bakımı verildi. Çalışma grubundaki hastalara uluslararası kabul görmüş olan sınıflandırılmış hemşirelik girişimleri uygulandı. Her iki gruptaki hastalarla birinci, üçüncü ve altıncı aylarda görüşülerek tedaviye uyumları ve hastaneye yatış sıklıkları değerlendirildi. Tedaviye uyumları uyum ölçekleri kullanılarak değerlendirildi (İlaca Uyum Hakkındaki İnançlar Ölçeği (İUHİÖ), Diyete Uyum Hakkındaki İnançlar Ölçeği (DUHİÖ) ve Bireysel İzlem Hakkındaki İnançlar Ölçeği (BİHİÖ)). Bulgular: Çalışma grubundaki hastaların ilaç, diyet ve bireysel uyum hakkındaki inançlar ölçeği yarar ve engel alt boyutu puanları arasında istatistiksel olarak önemli farklılıklar vardı (p<0.05). Çalışma grubundaki hastaların uyum ölçeklerinin yarar alt boyut puanları kontrol grubundaki hastaların yarar alt boyut puanlarından yüksekti. Kontrol grubunun tekrar hastaneye yatış sıklığı çalışma grubundan yüksekti ve her iki grup arasında istatistiksel olarak önemli bir fark vardı (p<0.05). Sonuç: Kalp yetmezliği hastalarına uygulanan sınıflandırılmış hemşirelik girişimleri tedaviye uyumu arttırırken tekrarlı hastaneye yatış sıklığını azaltmaktadır.
