Özet:
Çalışmamızda besin yoluyla farklı dozlarda alınan sülfitin etkilerinin elektrofizyolojik ve biyokimyasal parametreler yardımıyla aydınlatılması hedeflenmiştir.Çalışmamızda 60 adet wistar sıçan kullanılarak, kontrol grubu (K), 10 mg/kg/gün sülfit verilen grup (S1), 100 mg/kg/gün sülfit verilen grup (S2) ve 260 mg/kg/gün sülfit verilen grup (S3) olmak üzere dört grup oluşturulmuştur.Deney gruplarına sülfit, K grubuna ise distile su 35 gün süresince gavaj yoluyla verilmiştir. Deney süresinin sonunda sıçanların görsel uyarılma potansiyelleri (VEPs) kaydedilmiş, biyokimyasal analizler için beyin ve retina dokuları çıkartılmıştırSülfür diokside maruz kalmanın bir göstergesi olarak kabul edilen plazma-S-sülfonat düzeylerinin S1 dışındaki gruplarda K grubuna göre anlamlı derecede arttığı saptanmıştır. Tiyobarbitürik asit reaktif ürünleri (TBARS) ve 4-hidroksi-2-nonenal (4-HNE) oluşumuna bakılmış ve K ile karşılaştırıldığında, 10 mg/kg sülfitin TBARS değerlerini etkilemediği gözlenmiştir. Diğer yandan, retina ve beyin TBARS değerleri S2 grubunda K ve S1 gruplarına göre, S3 grubunda ise K, S1 ve S2 gruplarına göre anlamlı düzeyde artmıştır. Deney gruplarının beyin ve retina dokularında 4-HNE miktarının önemli düzeyde arttığı belirlenmiştir. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında, beyin dokusundaki redükte glutatyon/okside glutatyon oranlarında anlamlı düzeyde olmayan doza bağlı bir azalma görülmüştür. Kontrolle karşılaştırıldığında VEP latenslerinin S1 grubunda değişmediği, ancak S2 grubunda K ve S1 gruplarına göre, S3 grubunda ise K, S1 ve S2 gruplarına göre uzadığı bulunmuştur. Ayrıca, VEP latenslerinin tüm bileşenleri ile doku TBARS değerleri arasında apozitif bir ilişki olduğu belirlenmiştirSonuç olarak çalışmamızda, sülfitin dozuna bağlı olarak lipid peroksidasyonun arttığı ve buna paralel olarak VEP latenslerinin uzadığı tespit edilmiştir. Bu veriler sülfit toksisitesinde lipid peroksidasyonunun önemli rolünün olabileceğine işaret etmektedir
