Özet:
Bu çalışmanın temel amacı romantik ilişki yaşayan üniversite öğrencilerinde psikolojik saldırganlığa uğrama ve başvurma durumlarının öz şefkat, suçluluk ve utanç ile arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Araştırma 247'si kadın 71'i erkek olmak üzere romantik ilişki içerisinde olan toplam 318 üniversite öğrencisi ile yürütülmüştür. Veri toplama araçları olarak Çok Boyutlu Duygusal İstismar Ölçeği, Öz Duyarlık (Öz Şefkat) Ölçeği, Sürekli Utanç ve Suçluluk Ölçeği, araştırmacı tarafından hazırlanan Katılımcı Bilgi Formu kullanılmıştır. Psikolojik saldırganlığa uğramanın ve başvurmanın demografik verilerden cinsiyete göre, partnerlerin birbiriyle görüşme şekline göre ve geçmiş ilişki deneyimine göre anlamlı düzeyde farklılaşıp farklılaşmadığına bakılmıştır. Veriler ilgili çevrimiçi kaynaklar tarafından toplanmıştır. Toplanan verilerin normallikleri test edilmiş, normal dağılım gösteren dağılımlar için parametrik testler, normal dağılım göstermeyen dağılımlar için parametrik testlerin parametrik olmayan karşılıkları kullanılmıştır. Yapılan hesaplamalarda Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon Analizi, Spearman Korelasyon Analizi, Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA), Kruskal Wallis H Testi, Bağımsız Örneklemler için T-Testi, Mann Whitney U test kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre psikolojik saldırganlığa uğrama ve başvurma ile öz şefkat arasında düşük düzeyde negatif yönlü bir ilişki bulunurken suçluluk ve utanç ile bir ilişki bulunmamıştır. Ayrıca psikolojik saldırganlığın demografik verilerden cinsiyete göre kadınlar erkeklere göre psikolojik saldırganlığa anlamlı olarak daha yüksek düzeyde başvurmaktadırlar. Bir başka sonuç partnerlerin birbiriyle görüşme şekline göre psikolojik saldırganlığa başvurma ve uğrama anlamlı düzeyde farklılaşmaktadır. Psikolojik saldırganlığın geçmiş ilişki deneyimine göre anlamlı düzeyde farklılaşmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Sonuçlar ilgili alanyazın göz önüne alınarak tartışılmış, uygulamacılara ve araştırmacılara yönelik önerilerde bulunulmuştur.
