Özet:
Bu çalışmada 60-72 aylık çocukların sosyal problem çözme becerilerinin yalnızlık ve sosyal memnuniyet düzeylerini yordama gücünün belirlenmesi ve bu iki değişkenin bazı faktörlere göre incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışma grubunu Mersin ilinin iki ilçesinde yaşayan yaşları 60-72 ay aralığındaki 70 çocuğun oluşturduğu bu çalışmada katılımcılar seçkisiz olmayan örnekleme yöntemlerinden uygun örnekleme ile amaçlı örnekleme yöntemlerinden kartopu örneklemesi yöntemleriyle belirlenmiştir. Araştırmada verilerin toplanması amacıyla "Kişisel Bilgi Formu" ile "Wally Sosyal Problem Çözme Testi" ve "60-72 Aylık Çocuklar için Yalnızlık ve Sosyal Memnuniyetsizlik Ölçeği" kullanılmıştır. Katılımcıların sosyal problem çözme becerileri ve yalnızlık ve sosyal memnuniyet düzeyleri cinsiyet, daha önce alınmış olan okul öncesi eğitimin süresi, anne-baba eğitim durumları ve kardeş sayısına göre incelenmiştir. Ölçekler aracılığıyla elde edilen verilerin dağılımının belirlenmesi için çarpıklık ve basıklık katsayıları, Kolmogorov-Smirnov test sonuçları ve verilerin dağılımına ilişkin grafikler incelenmiş ve ulaşılan sonuçlar doğrultusunda Mann Whitney-U testi, Kruskal-Wallis analiz yöntemi, Spearman korelasyon katsayısı ve basit doğrusal regresyon analizi kullanılmıştır. Ulaşılan bulgulara göre katılımcıların sosyal problem çözme düzeylerinin cinsiyete göre anlamlı bir farklılık gösterdiği ve bu farklılığın kızların lehine olduğu görülmüştür. Sosyal problem çözme düzeylerinin daha önce alınmış olan okul öncesi eğitimin süresi, anne-baba eğitim durumları ve kardeş sayısına göre anlamlı farklılık göstermediği; yalnızlık ve sosyal memnuniyet düzeylerinin cinsiyet, daha önce alınmış olan okul öncesi eğitimin süresi, anne-baba eğitim durumları ve kardeş sayısına göre anlamlı farklılık göstermediği görülmüştür. Bununla birlikte sosyal problem çözme becerilerinin yalnızlık ve sosyal memnuniyet düzeylerini yordama gücüne sahip olduğu anlaşılmıştır. Bu bulgular doğrultusunda gelecekteki çalışmalara yönelik olarak bazı öneriler sunulmuştur.
