Özet:
Bu tez çalışması, yığma duvarların davranışlarıyla ilgili mevcut bir dizi deneysel çalışmanın sayısal olarak araştırılmasıdır. Deneysel çalışmaların sayısal olarak modellenmesi ve doğrulanan modelleme tekniğiyle deneyi yapılmayan ara durumların da incelenmesi sayesinde, araştırmanın kapsamı ekonomik bir şekilde arttırılabilmekte ve uygulama için daha kapsamlı bir veri tabanı sağlanabilmektedir. Mevcut deneysel çalışmada, gazbeton ve gazbeton yapıştırıcısıyla beş farklı boyutta duvar numunesi harç kalınlığı sabit tutularak üretilmiştir. Kullanılan malzemelere ait parametreler sayısal modellemede de kullanılmıştır. Analitik çalışma için gerek olan ilave malzeme dayanım değerleri için ise uluslararası geçerliliği olan şartnamelerden yararlanılmıştır. Deneysel ve sayısal çalışma sonucu elde edilen değerler karşılaştırılmış ve hazırlanan bilgisayar modelinin doğruluğu belirlenmiştir. Deneyi yapılmayan ara durumlar için de ilave modeller oluşturularak elde edilen sonuçlar yorumlanmıştır. Sayısal çalışmada basitleştirilmiş mikro modelleme tekniği kullanılmıştır. Bu teknik dâhilinde bağlayıcı harç özellikleri, ara yüz elemanlarıyla modele yansıtılmıştır. Gazbeton birimleri arasına kohezif ara yüzey elemanları tanımlanmıştır. Gazbeton birimlerin hasar durumunu belirleyebilmek için ise Beton Hasar Plastisite Modeli (CDP) teorisinden yararlanılmıştır. Bu çalışma beş ana bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde yığma duvarlara ait genel bilgiler verilmiştir. İkinci bölüm literatür özetini, üçüncü bölüm ise sayısal modellemeyle ilgili teoriler ve teknik gereksinimler irdelenmiştir. Dördüncü bölümde deneysel çalışma detayları ve yapılan modelleme aşamaları verilmiştir. Son olarak analiz sonuçları sunulmuş ve deneylerle kıyaslanmıştır. Deneyi yapılmayan dört adet ara durum da dâhil edilerek elde edilen grafikler irdelenmiştir.
