Özet:
1980 sonrası neoliberal politikalar etkisi ve ışığında, devletlerin kamusal hizmet tanımları değişmiş, özel sektör ağırlıklı yapılar ağırlık kazanmaya başlamıştır. Bu araştırma, özellikle yerel yönetimler düzeyindeki kamusal hizmetlerin sunumundaki değişimi, Türkiye ve İsveç karşılaştırması ile ortaya koymaya çalışmıştır. Hem Türkiye'den (Eskişehir Gaziantep, Antalya, Kemer ve Alanya) hem İsveç'ten (Stockholm, Malmö, Goteburg, Karlstad ve Boras) benzer büyüklükte yerel yönetim birimleri özellikle ulaşım, altyapı ve atık yönetimi hizmet alanları kapsamında incelenmiştir. Birinci bölümde kamu-özel ortaklığı ile ilgili kuramsal ve kavramsal boyut incelenmiş, izleyen bölümlerde ise Türkiye ve İsveç'te mevcut durumlar değerlendirilmiştir. Dördüncü bölümde Türkiye ve İsveç'te gerçekleştirilen alan araştırmaları sonuçları değerlendirilmiş ve beşinci bölümde genel değerlendirme yapılarak öneriler geliştirilmiştir. Kamu-özel ortaklığı farklı yapı ve işleyişe sahip ülkelerde genel akım yönelimine uygun bir şekilde karşımıza çıksa da, asıl ayrım devletlerin bu yöntemlere başvurmaktaki gerekçelerinden kaynaklanmaktadır. Türkiye daha çok finansman sağlama gerekçesini kullanırken, İsveç finansman sağlamaktan ziyade etkin ve verimli yönetim tekniği gerekçesini kullanmaktadır. Her ne gerekçe kullanılırsa kullanılsın, siyaset ve yönetimin bu yönde iradesini arkasına almayan girişimler genel olarak başarısız olmuştur. Sonuç olarak, makro ekonomik planlara uygun sürdürülebilir kamu-özel ortaklığı yapıları oluşturmak için, siyasi irade, sağlam bir hukuki, mali, idari yapı ve gelişmiş kurumsal kapasite ile sivil toplum kuruluşlarının da içinde olduğu geniş bir meşruiyet zemini gerekmektedir.
