Özet:
Sanayi devrimi ve getirmiş olduğu seri üretim kolaylığı sebebiyle bugün kalabalık bir nesneler dünyasında yaşamaktayız. Kültürel, fiziksel ve psikolojik etkileşim aracı olan bu nesnelerin çoğu işlevini yerine getirdiği sürece fark edilmeyen, sıradan nesnelerdir. Genel olarak gündelik nesneler olarak adlandırabileceğimiz bu kullanım nesneleri ile rasyonel ve irrasyonel nitelikleri sayesinde iletişim kurmaktayız. Bağımsızlığını 20.yy'da ilan ederek bir bilim dalı olarak kabul gören göstergebilim in çalışma alanı edebiyat ya da dilbilim ile sınırlı değildir. Aksine plastik sanatlar, endüstriyel ürün tasarımı, mimari, grafik tasarım, sahne sanatları ve sinema gibi birçok disiplin de göstergebilimden faydalanmaktadır. Bu sebeple yukarıda bahsedilen gündelik nesnenin malzeme, işlev, biçim, anlam olarak sıralanabilecek rasyonel ve irrasyonel niteliklerini irdelemek üzere göstergebilimden yararlanılabilir. Bu tez çalışmasında gündelik nesneyi irdeleyebilmek adına örnek bir çalışma oluşturulmuştur. Biçime sadık kalınarak seramik malzeme ile yorumlanan çeşitli gündelik nesnelere (asma kilit, kağıt bardak, el ve yüz havlusu) ilk işlevinden farklı olarak aydınlatma işlevi yüklenmiştir. Böylelikle nesnelerin hem malzeme hem de işlevi değişirken biçimi sabit tutulmuş ve inceleme için çıkış noktası oluşturulmuştur. Bu nesnelerin zihnimizde oluşan ilk imgeleri diğer bir deyiş ile nesneler ile ilgili önyargılarımız biçim olarak seramiğe aktarılmaya çalışılmış ortaya çıkan "yeni" ye yine biçimden ötürü aydınlatma fonksiyonu yüklenmiştir. İki aşamalı olarak düşünülebilecek çalışmadaki bu süreç göstergebilim açısından incelenerek okuyucuya edinilen deneyimler ve sonuçlar sunulmuştur.
