1990 sonrası resim sanatında yeniden üretimden hareketle tüketim nesnesi olarak sanat

Abstract

1990 Sonrası Resim Sanatında Yeniden Üretimden Hareketle Tüketim Nesnesi Olarak Sanat" başlıklı bu tez çalışmasının temel amacı çağdaş resim sanatında bir yapıttan hareketle yapıt üretme biçimini benimsemiş ve bu bağlamda yapıt üreten sanatçılardan örneklerle yeniden üretimin sanatsal ifade biçimi olarak yapıtlarına nasıl yansıdığını araştırarak değerlendirmek amaçlanmıştır. Bu tez çalışmasında gösterenle gösterilenler arasındaki değer dönüşümünün, çağdaş resim sanatında yeniden üretim ve bir alt aşaması olarak kabul edilen temellüğün tarihsel gelişimi incelenmiş ve çağdaş sanatçıların yapıtlarından örnekler verilmiştir. İkinci bölümde Platon'nun Mimesis kuramı Aristotales'in görüşü ile karşılaştırılmış ve yeniden üretim bağlamında incelenmiştir. Sanatçıların bir yapıttan hareketle yapıt üretme sürecini anlamak için yeniden üretimin bir alt aşaması olan temellük kavramının, yeniden üretimle ilişkisini kavramak açısından tez konusundan hareketle tarihsel süreç ele alınmıştır. Bu süreçte görülmektedir ki sanat tarihinde yer alan başyapıtlar genellikle bir yapıttan esin, öykünme, pastiş ya da alıntılama yöntemi ile üretilmiştir. Üçüncü bölümde ise; 20. Yüzyılın düşünürlerinden Jean Baudrillard'ın simülasyon kuramı doğrultusunda, postmodernizmde tüketim toplumu ve sanat Öğrencinin nesnesi incelenmiştir. Dördüncü bölümde, bir yapıttan hareketle yapıt üreten sanatçıların yapıtları analiz edilmiştir. Beşinci bölümde ise; Sanatçı Diego Velezquez'in başyapıtı "Nedimeler" adlı yapıtı incelenmiş ve kendine mal eden sanatçıların yapıtları üzerinden karşılaştırmalı resimsel analiz yapılmıştır. Altıncı bölümde, tez konusu bağlamında uygulama çalışmalarına yer verilmiştir. Bu çalışmalarda, ayrıca yeniden üretimden hareketle üreten sanatçıların yapıtlarında yaşadıkları döneme ayna tuttukları görülmüştür. Kendinden önceki yapıtlardan alıntılayarak yapılmış yeniden üretimler, değişip dönüşen ya da çağı ve dönemine göre de değişmediği düşünülen "içeriğe" gönderme yaptığı anlaşılmıştır. Sonuç olarak; yeniden üretimden hareketle üretilmiş olan yapıtlar resim sanatında, bir yapıttan hareketle yapıt üretmenin resimsel ifade biçimi olarak yeni yaratım sürecinin bir parçası olması bakımından önemli bir yere sahiptir. Bu tez çalışmasında çağdaş resim sanatının 1990'dan günümüze değin yeniden üretim kavramının postmodern tüketim kültürü çerçevesi içinde ele almayı amaçladığından nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Veri toplama yöntemi olarak; literatür taraması yapılmış ve süreli süresiz yayınlardan bilgi toplama yöntemi tercih edilmiştir.