Politik psikoloji bağlamında çatışan grupların dış politikaları: Türkiye-Yunanistan örneği

Abstract

Türkiye ve Yunanistan arasındaki sorunlar 1829 yılında Yunanistan'ın bağımsızlığını kazandığı günden bugüne kadar kimi zaman dostluk kimi zaman da çatışma içerisinde süregelmiştir. Her ne kadar 1923 yılında imzalanan 'Lozan Barış Antlaşması' ile bu sorunlar çözüme kavuşturulmaya çalışılsa da Yunanistan'ın 'Megali İdea' doğrultusundaki hedefleri sorunların çözümünü yetersiz bırakmıştır. Böylece bağımsızlık sonrası yaşanmaya başlayan sorunlar Lozan Barış Antlaşması ile Türkiye Cumhuriyeti'ne miras olarak kalmış, bu durumda pek çok sorun yaşamalarına sebep olmuştur. Lozan sürecinden başlayarak Türk ve Yunan milletleri arasındaki ilişkiler ve bu ilişkilerin getirdiği ortak tarihlerinden gelen sorunlar ve bunun sonucunda oluşan algılar tarafından şekillenmektedir. Karşılıklı politikaların ve ilişkilerin iyileştirilebilmesi, bu algıların temelinde bulunan psikolojik etmenlerin tespiti sonucunda mümkün olabilmektedir. Bu durumda Türk ve Yunan milletleri arasındaki tarihi sorunların psikolojik etmenler çerçevesinde değerlendirilmesi tezin ana temasını oluşturmaktadır. Bu çalışma kapsamında da Türkiye ve Yunanistan arasındaki ikili ilişkilere engel oluşturan psikolojik faktörler açıklanmış ve çözüm yollarına ulaşabilmek için de Konstrüktivizm teorisinden yararlanılmıştır. İki ülke ilişkilerinin psiko-tarihsel ve psiko-politik olarak açıklanabilmesi için temel unsur olarak da kimlik kullanılmıştır.