Özet:
Amaç: Bu çalışmada 65 yaş ve üzeri tip 2 diyabetik hastalarda sarkopeni sıklığı ve bunu etkileyen risk faktörlerinin saptanması amaçlanmıştır. Yöntem: Bu kesitsel çalışmaya Akdeniz Üniversitesi Hastanesi Endokrinoloji ve Metabolizma polikliniğine ayaktan başvuran65 yaş ve üzeri 40 erkek, 60 kadın olmak üzere 100 adet tip 2 diyabetik hasta alındı. Hastaların antropometrik ölçümleri yapıldı, kapsamlı geriatri değerlendirme testleri, biyoelektrik-empedans analiz yöntemi (BIA) ve el sıkma kuvvet ölçümü uygulandı. Sarkopeni tanısında yağsız kütle indeksi (FFMI) ve el sıkma kuvvet ölçümü kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya alınan hastaların yaş ortalamaları 71, 81± 5,59 yıl idi.Sarkopeni prevelansı %22(kadınlarda %23,3'ü, erkeklerde %20) saptandı. Sarkopenik hastaların, kilo ortalaması (p: 0.043), VKİ ortalaması (p: 0,048), bel çevreleri ortalaması (p: 0,000), BKO ortalaması (p: 0,000), sağ MAC ortalaması (p: 0,002), sol MAC ortalaması (p: 0,001), sağ CC ortalaması (p: 0,000), sol CC ortalaması (p: 0,000) ve yürüme hızları ortalaması (p:0,03) istatistiksel olarak sarkopenik olmayanlara göre daha düşük bulundu. Sarkopenik hastalarda sarkopenik olmayanlara göre osteoporoz (p: 0.000) sıklığı daha fazla bulundu. Sarkopenik olan hastalarda, sarkopenik olmayanlara göre KATZdeğerlendirme testinde bağımlı olan kişi sayısı daha fazla (p: 0,002), LB değerlendirme testine göre bağımlı olan kişi sayısı daha az (p: 0.000) ve MNA-sf değerlendirme testine göre ise malnütrisyonlu kişi sayısı daha fazla (p: 0.000) saptandı.FFMI, yağsız vücut kütlesi indeksi (ALM/BKI) ile anlamlı ve pozitif yönde orta derecede bir korelasyon saptandı(r: 0.487, p<0.001). Sonuç: Sarkopeni, yaşlı ve uzun süreli diyabetik hastaların önemli bir sağlık sorunudur. Diyabetik hastalar, diğer kronik komplikasyonlarda olduğu gibi sarkopeni açısından da değerlendirilmelidir.
