Anadolu sahası Türk masallarında büyü, büyücülük ve kocakarı (Cadı) ilişkisi

Abstract

Masallar, bir toplumun geçmiĢ yaĢantısı ile güncel hayatı arasında bağ kuran sözlü kültürün bir ürünüdür. Ġnsanların belleklerinden aktarıma uğrarken yaĢam koĢullarına göre değiĢkenlik gösterme özelliğine sahip olsalar da belirli birikimlerden arındırılamamıĢlardır. Bu birikimlerin baĢında da inanç ve inanıĢlar gelmektedir. Eski Türk inanıĢlarının değiĢimleri sırasında bazı düĢünceler aydınlığa kavuĢarak geride bırakılmıĢtır. Ancak bazı düĢünceler ve inanıĢlar kamufle olup yeni kazanılan inanç merkezine uyum sağlamıĢtır. ġekil değiĢtirerek karĢımıza çıkan bu unsurlardan büyü ve büyücü, birden fazla kaynak ve araĢtırmalarda da yerini almıĢtır. Anadolu Sahası Türk Masalları da toplumun zihin haritasından gelen bir ürün olması bakımından büyü, büyücü ve kocakarı (cadı) kelimelerinin kazandığı anlamları dünden bugüne içinde barındırmaktadır. Bu kelimeler, sadece bugünkü varlıklarıyla ele alınamayacak kadar değiĢime uğrayan bir inanç yapısının neticeleridir. Anadolu Sahası Türk Masalları üzerine yapılan birçok çalıĢma bulunmaktadır. Bu çalıĢmalar bazen bir motifin tek baĢına taranmasıyla bazen de farklı unsurların incelenmesiyle gerçekleĢmiĢtir. Ancak büyü, büyücü ve kocakarı (cadı) etkileĢiminin eski Türk inanç sistemiyle bağlantısına değinen bir çalıĢmaya rastlanılamamıĢtır. ÇalıĢmamızda Anadolu Sahası Türk Masalları ile Türk toplumunun geçmiĢten bugüne sahip olduğu ve etkisini hala daha devam ettiren inanıĢlarından büyü, büyücü ve kocakarı (cadı) kavramlarıyla iliĢkisi ele alınacaktır.