Özet:
Ülkemizde, tarihsel nitelikte pek çok kültürel anıt bulunur. Bunların arasında antik dönemlerden kalanların sayısı da oldukça fazladır. Anıtsal yapıların korunması kültürel bir sorumluluk, aynı zamanda yasal bir görevdir. Dünyada ve ülkemizde antik yapıların korunması için uygulanan temel çalışma; arkeolojik kazılarının tamamlanması, daha sonra konzervasyon işlemlerinin gerçekleştirilmesi ve eğer gerekli görülürse restorasyonlarının yapılmasıdır. Ancak bu uygulamalar bir yapının uzun vade de korunabilmesi için yeterli değildir. Yapıların uzun vade de korunabilmesi, bu işlemlerden sonra, periyodik olarak bakımlarının yapılmasına bağlıdır. Anıtsal nitelikteki yapıların uzun vade de korunmasını ve sürekli olarak bakımlarının yapılmasını kolaylaştırmak için yeniden işlev kazandırarak kullanmak tüm dünyada uygulanan bir yöntemdir. Uluslararası tüzüklerde de bu uygulamanın, korumaya kolaylaştıran bir yöntem olduğu vurgulanmıştır.Bu tez çalışmasının konusunu oluşturan Andriake Granariumu dünyada az sayıda örneği olan yapılar arasındadır ve antik yapılarda görmeye alışık olmadığımız bir sağlamlıkla günümüze ulaşmıştır. Andriake Granariumu'nun az sayıda örneğinin olması ve günümüze neredeyse tamamen sağlam bir şekilde ulaşması, onu uzun vade de korumak için kullanarak kullanma yönteminin uygun bir yol olduğu düşünülür.Andriake Granariumu'nun bulunduğu tarihsel ? coğrafi konum ve koruma kullanma dengesi / yapı işlev uyumu dikkate alındığında, en uygun işlevin müzeleştirme olduğu görülür. Granarium'un plansal yapısı, bulunduğu konumun tarihsel ? kültürel özellikler ve Demre'nin turizm potansiyeli müze işlevini önermemizdeki en önemli faktörler arasındadır.Bu tez çalışmasında Andriake Granariumu'nun potansiyelini aşmayacak, tarihsel ve mimari özelliklerini öne çıkartacak ve Türk Müzeciliğine yenilik getirecek bir müze modeli yapıya önerilmiştir.
