Özet:
Kırsal mimarlık, halk tarafından yapılan, halkın kendi ihtiyaçları doğrultusunda şekillendirdikleri; yöresel farklılıkların varolduğu mimarlıktır. Günümüze kadar pek çok kırsal alan ve kırsal mimarlık örneği özgünlüğünü büyük ölçüde yitirmiştir. Sanayileşmenin de bir sonucu olan, kırsal dokunun bozulması yerel mimarlığın siluetini büyük ölçüde bozmaktadır. Kırsal mimarlığın en ayırt edici özelliği, mimarlık dokusunun çevreyle olan ilişkisidir. Kırsal mimari dokusu bozulmayan yerleşkeler, çoğunlukla şehirleşmenin uzağında kalmış yerleşmelerdir. Tezin konusunu oluşturan Antalya ili, Akseki ilçesine bağlı olan Güçlüköy'ün eski yerleşim yeri, bu açıdan değer kaybetmemiştir. Çalışmada Güçlüköy'ün eski yerleşimi Fersin' in sosyal ve coğrafi şartları doğrultusunda mimari doku genel olarak incelenmiştir. Yine çalışma kapsamında sosyal anket yapılmış ve elde edilen verilerin grafikleri hazırlanmış, değerlendirilmiştir. Katalog bölümü, 44 konut, 21 konut harabesi, 8 çeşme, 5 sarnıç, köy okulu, köy odası ve camidir. Köydeki yapıların tarihleri kesin olarak bilinmese de, nesiller arasındaki geçişler doğrultusunda, 19. Yüzyılın sonu ve 20. Yüzyılın ilk ve ikinci yarısı olarak tarihlendirilir. Daha erken örneklerin varolduğu, ancak yıkıntılarının dahi günümüze ulaşamadığı yapılan mülakatlarda doğrulanmıştır.
