Özet:
İroni kavramı edebiyatta ve felsefede yüzyıllardır önemli bir araç ve bir varoluş tarzı olarak ele alınmıştır. Bu çalışmada ironinin antik dünyadan günümüz düşünce akımlarına kadar geldiği yol ve kazandığı anlamlar irdelenmiştir. Antik Yunan'dan, Roma'ya ve Ortaçağ kültürüne, oradan batı dillerine geçişine ve romantik dönem düşünürlerinden çağdaş roman kurgusuna katılış süreçleri anlatılmıştır. Bu açıdan ironi, edebiyatın ve felsefenin anlam dünyasında yerini koruyan ve genişleten bir kavram olagelmiştir. Çalışmanın ikinci bölümünde Kierkegaard felsefesinin ana hatları ve ironi hakkındaki fikirleri aktarılmış, metinlerindeki ironinin izi sürülmüştür. Üçüncü ve son bölümde ise onun temel iddiası olan öznelliğin hakikat olduğu savının, ironik varoluş yoluyla mümkün olup olamayacağı tartışılmış ve ironik varoluş ya da ironik tavrın kendi kendini inşa etmeye çabalayan insanın en büyük yardımcısı olduğu gösterilmiştir.
