Özet:
Değişen çevresel koşulları, yaşam şartlarının giderek zorlaşması, taleplerin artması, beklentilerin karşılanamaması, bireylerin yaşamlarını giderek zorlaştırmakta ve bunun sonucu olarak da bireyler,iş ve aile yaşamlarıarasındaki dengeyi kurmakta zorlanmaktadırlar. Bu bakımdan iş ve yaşam dengesi, iş ve aile etkileşiminde bulunan bireyler ve aile üyeleri için ulaşılması beklenen en önemli hedeftir. İş ve yaşam dengesinin sağlanabilmiş olması ise, çalışan bireyler kadar içinde bulunduğu toplum içinde önem taşımaktadır. Bu araştırmanın temel amacı, inşaat sektöründe çalışan işgörenlerin iş yaşam dengelerinin örgütsel bağlılık ve işten ayrılma niyetleri üzerindeki etkisini araştırmaktır. Araştırmada iş yaşam dengesi alt boyutlarını; iş yaşam uyumu, yaşamı ihmal etme, kendine zaman ayırma ve yaşamın işten ibaretliği oluşturmaktadır. Örgütsel bağlılık ve işten ayrılma niyeti ise tek boyut altında ele alınmıştır.Araştırma evrenini,Afyon ili Sinanpaşa ilçesi Taşoluk Kasabası'nda ikamet eden 1500'e yakın iş görenin oluşturduğu evrende 375 iş gören oluşturmaktadır.Araştırmada boyutlar arasında anlamlı ilişkiler olup olmadığını belirlemek adına korelasyon analizinden yararlanılmıştır. İş görenlerin iş yaşam dengelerinin örgütsel bağlılık ve işten ayrılma niyetleri üzerindeki etkisini belirlemeye yönelik ise çoklu regresyon analizi kullanılmıştır. Ayrıca iş görenlerin demografik özelliklerine göre iş yaşam dengeleri, örgütsel bağlılıkları ve işten ayrılma niyetlerine yönelik algılarını belirlemeye yönelik T-Testi,ANOVA analizi kullanılmıştır. Araştırmada kullanılan ölçeklerin güvenilirlikleri ise Cronbach Alfa ile test edilmiştir. Elde edilen çoklu regresyon analizi sonucunda ise, iş görenlerin iş yaşam dengelerine yönelik tutumlarının, örgütsel bağlılık ve işten ayrılma niyeti üzerinde etkili olduğu tespit edilmiştir. İş görenlerin demografik özelliklerine göre algılanan iş yaşam dengeleri, örgütsel bağlılıkları ve işten ayrılma niyetlerine yönelik tutumları da farklılık göstermektedir.
