Özet:
Bu tezin amacı, AB enerji arz güvenliği bağlamında Türkiye'nin rolünü ve AB'ye üyelik sürecine etkisini analiz etmektir. Bu bağlamda deneysel yöntem kullanılarak istatistiki verilerden ve geniş kapsamlı literatür araştırmasından yararlanılmıştır. AB'nin kendi enerji arzını sağlama konusunda ciddi sorunlarla karşılaştığı, siyasal olarak istikrarsız bölgelere yüksek derecede bağımlı olduğu gözlemlenmiştir. Enerji güvenlik teorisi; AB enerji güvenliğinin en iyi şekilde ulusüstü seviyede tanımlandığını göstermiştir. Sonuç olarak, komşu transit ülkeleri de içeren enerji politikaları ve stratejileri AB'nin güçlü bir ortak politikaya ihtiyacını bariz bir şekilde gündeme getirmektedir. Bu gereksinimlerin resmi AB belgelerinde de açıkça belirtilmesine rağmen; AB, enerji konusunda kolektif bir eylem gerçekleştirememektedir. Bu araştırmada, jeostratejik konumu itibariyle Türkiye'nin, potansiyel enerji hubu olarak AB'nin enerji arz güvenliğine katkı yapabileceği belirtilmektedir. Diğer taraftan, Türkiye iç ve dış kaynaklı bir çok sorunla yüzleşmek zorundadır. Türkiye'nin gerçek anlamda enerji hubu olma arzusu da bu nedenle kısa vadede ulaşılacak gibi görünmemektedir. Buna rağmen, Türkiye-AB enerji işbirliği özellikle önemli boru hattı projeleriyle devam etmektedir. Öte yandan, bu tezde AB ile enerji arz güvenliği alanında işbirliği ve Türkiye'nin üyelik sürecinin ilerleme süreci arasında olumlu herhangi bir ilişkiye rastlanmamaktadır.
