Özet:
Bu çalışmada Deleuze'ün olumlu ontoloji üstüne kurulu olan fark felsefesi, temel kavramları sayılabilecek ?fark? ve ?tekrar?ın yoğunluklu biçimde Bergson ve Nietzsche üstüne yaptığı okumalarda oluştuğunun altı çizilerek bütünsel olarak aktarılmaya çalışılmıştır. Bu kavramlar ekseninde Deleuze felsefesinin temel probleminin yeninin yaratımı süreci olduğu savunulmaktadır, bu sav Deleuze'ün diğer eserleri yoluyla desteklenmektedir. Amaç Deleuze felsefesi ile giriş niteliğinde bir ?karşılaşma? yaratmaktır. Temel kavramların açıklanmasının yanı sıra, felsefe yapma stili ile her alanda yeninin yaratımını kendine bir problem olarak belirleyen ve kendi bilgisinin sınırlarında, ?çıraklık? yaparak yazdığını söyleyen Deleuze'ün düşünce zincirlerinin sıkı bağlantısı ortaya konulmaya çalışılmıştır. Deleuze'ün bütün felsefi projesinin iskeletini oluşturan ?aşkınsal empirisizm? yöntemi üstünde, gerçek deneyimin koşullarını yaratan bir yöntem olarak durulmuştur. Aşkınsal empirisizmin, gerçek deneyimin koşullarını yaratarak ontolojik, etik ve estetik alanlarında Deleuze ile düşünce dünyasında gerçek bir karşılaşmaya olanak sağlayabileceği savunulmuştur. Ancak Deleuze'ün kendi içinde farklılaşmaya inanan ve bunu düşünce alanına da uygulayan felsefesinin bu kadar dar kapsamlı bir çalışmada tam anlamıyla anlatılması mümkün değildir. Bu sebeple Deleuze çalışmalarında fark ve tekrar kavramlarının neden bu kadar önemli olduğunun anlaşılmasının, Deleuze'ün yeninin yaratımı problemi ve yeninin yaratımını engelleyen her şeye karşı beslediği düşmanlık ekseninde gelişen düşüncesinin bütününü kavramakta anahtar rol oynadığının gösterilmesiyle yetinilecektir. Deleuze'ün diğer çalışmalarının da uğraştığı bu problem çerçevesinde anlaşılabileceği varsayılmaktadır.
