Akademik örgütlerde çalışan halkla ilişkiler uygulayıcılarının kültürel algılarının halkla ilişkiler uygulamaları üzerine etkileri: Türkiye’deki devlet ve vakıf üniversitelerinin karşılaştırılması

Abstract

Kültür, bireyin içinde yasadığı toplumun bir parçası olarak örgütler için büyük önem tasımaktadır. Çünkü bir örgütün iletisim sistemi, örgütsel değerleri, kültür ve faaliyetleri içinde bulunduğu toplum kültüründen soyutlanamaz. Halkla iliskiler de temelde bir iletisim etkinliği olduğu için kültürle genis bir etkilesimi vardır. Dolayısıyla bu kültürel baskının örgüt kültürünü ve halkla iliskiler departmanının potansiyelini nasıl ve ne derece etkilemekte olduğunun kavranması, örgütte uygulanan iletisim yönelimlerinin öngörülebilmesine olanak tanımaktadır. Çünkü örgütün içinde yer aldığı toplum kültürü ve örgütü çevreleyen ortam örgüt kültürü üzerinde ve örgütte uygulanan halkla iliskiler modellerinde etkili olur. Hofstede (1984)'ın tanımladığı kültür boyutları burada devreye girmektedir. Çünkü Hofstede'ın tanımladığı kültür boyutları, kültürün bireylerin kurdukları iletisimi ve dolayısıyla örgütsel faaliyetleri nasıl etkilediğini ortaya koymaktadır. Dolayısıyla Hofstede'ın kültür boyutları, Grunig ve Hunt'ın dört halkla iliskiler modeliyle birlestirildiğinde, halkla iliskiler uygulamalarında eksik kalan kültürel perspektifi tamamlamaktadır. Bu çalısmada Türkiye genelindeki tüm üniversitelerin halkla iliskiler birimleri yöneticilerine yönelik bir anket uygulanmıs ve toplum kültürünün uygulanan halkla iliskiler modellerine etkisi analiz edilmistir. Sonuç olarak Türkiye'deki üniversitelerin halkla iliskiler birimleri yöneticilerinin düsük güç mesafesine sahip olmakla birlikte, yüksek belirsizlikten sakınma ve daha bireyci ve eril eğilimli bir kültüre sahip oldukları görülmüstür. Güç mesafesi dısında, hiçbir boyutun uygulanan halkla iliskiler modeliyle istatiksel olarak anlamlı bir iliskisi yoktur. Güç mesafesi arttıkça, tek yönlü iletisim modellerini uygulama eğilimi artmaktadır. Bununla birlikte halkla iliskiler yöneticilerinin düsük güç mesafesine rağmen, tek yönlü halkla iliskiler modelini tercih etmeye devam etmelerinin nedeni, halkla iliskilerin potansiyelinin ve yönetimsel islevinin henüz farkında olmamalarından ve halkla iliskileri hala rutin etkinlikler çerçevesinde değerlendirmelerinden kaynaklanıyor olabilir.