Türk idare hukuku’nda istifa

Abstract

Kamu hizmetine girme, vatandaşlara tanınan siyasi ve anayasal bir haktır. Her Türk vatandaşı serbest bir şekilde, liyakat ve eşitlik ilkeleri çerçevesinde kamu hizmetine girme hakkına sahiptir. Kişiler kamu hizmetine girme hakkına sahip olduğu gibi bu kamu hizmetinde ilerleme, yükselme ve bu hizmetten ayrılma hakkına da sahiptir. Kamu hizmetinden ayrılma hakkı mevzuatta istifa müessesi olarak düzenlenmiştir. Kamu personel hukuku açısından temel kanun niteliğinde olan 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nda istifa, hem bir hak hem de memurluğu sona erdiren hallerden biri olarak ifade edilmiştir. İstifa, kamu görevlilerinin kendi istek ve iradesi ile yazılı bir şekilde kamu görevliliği statüsünden ayrılmasıdır. İstifa tek taraflı, kabule bağlı olmayan, şahsa sıkı sıkıya bağlı bir haktır. Kamu görevlilerinin hiçbir şekilde görevlerinden istifası yasaklanamaz veya bu kişiler görevlerinden istifa etmeye zorlanamaz. Ancak kamu görevlilerinin bu haklarını kullanmaları, kamu hizmetlerinin sürekliliği ilkesi gereği bazı kurallara bağlanmıştır. Bu tez çalışmasında esas olarak, Türk İdare Hukuku'nda öngörülen istifa müessesesinin ayrıntılı bir şekilde ortaya konulması amaçlanmaktadır. Bu bağlamda, çalışmamızda idare hukuku kapsamında istifa müessesesinin tanımı, niteliği, türleri, benzer kavramlarla karşılaştırılması açıklanmaya çalışılmıştır. Akabinde istifa usulü, hukuki sonuçları, vazgeçme, yeniden atanma imkânı gibi kamu görevlilerinin istifa etmelerine ilişkin hususlar ayrıntılı olarak ele alınmıştır.