Büyüme geriliği oluşturulmuş sıçanlarda adiponektinin plasental gelişimdeki rolü

Abstract

Plasenta, anne ile fetüs arasındaki birçok metabolik aktiviteyi düzenleyen bir organdır. Plasental gelişim trofoblast hücrelerinin koordineli olarak proliferasyonuna, differensiyasyonuna ve invazyonuna bağımlı olaylar serisidir. Maternal kanda fazla miktarda glukoz ve glukokortikoidlerin bulunması çeşitli plasental ve fetal patolojilere yol açmaktadır. Dolaşımdaki adiponektin, plasenta dokusu için hedef bir unsurdur. Ancak adiponektinin, preeklampsi, diyabet ve intrauterin büyüme geriliğinde (IUGR) plasenta ve fetüsü nasıl etkilediği henüz tam olarak bilinmemektedir. Bu çalışmada gebeliğin 14, 16, 18, 20. günlerinde kontrol ve IUGR oluşturulan sıçan plasentalarında Adiponektin, AdipoR1, AdipoR2'nin protein ve mRNA düzeyleri western blot ve RT-PCR yöntemiyle belirledik. Adiponektin sinyalizasyonu için AMPK ve eNOS proteinleri western blot yöntemiyle çalışıldı. Ayrıca serum adiponektin düzeyi de ELİSA yöntemi ile belirlendi Western blot sonuçlarında, kontrol gruplarına kıyasla IUGR gruplarında adiponektin, AdipoR1 ve AdipoR2 protein miktarlarında artış tespit edilmiştir. IUGR gruplarında kontrol gruplarına göre AMPK fosforilasyonunda 14. günde anlamlı azalma olduğu belirlendi. eNOS fosforilasyonunda ise kontrol gruplarında gebeliğin ilerlemesiyle çok fazla bir değişiklik olmadığı gözlendi. Gebeliğin 14 ve 18. günlerinde IUGR gruplarında anlamlı bir azalmaya yol açtığı gözlendi. RT-PCR sonuçlarında; adiponektin, AdipoR1 ve AdipoR2 mRNA düzeylerinin kontrol gruplarına göre IUGR gruplarında yükseldiği tespit edilmiştir. Serum adiponektin düzeylerinin IUGR gruplarında kontrole göre anlamlı bir azalışın gösterdiği tespit edildi. Deksametazonun sıçan plasentasında ve embriyosunda önemli düzeyde ağırlık kaybına yol açmasının altında adiponektin, AdipoR1 ve AdipoR2 proteinlerinin dolayısıyla MAPK ve AMPK sinyal yolaklarının rolü olduğu söylenilebilir. Sonuç olarak IUGR plasentalarında, adiponektin ve reseptörleri artış göstererek plasentanın normal gelişimini sağlamak için glukokortikoidlerin aksi yönünde etki gösterebilirler. Çalışma adiponektinin, glukokortikoidlerin plasental ve fetal gelişime negatif etkisini kompanse etmeye yönelik fonksiyonlara sahip olabileceğini vurgulamaktadır.