Sistemik lupus eritematozus’lu hastalarda CTLA-4 gen polimorfizminin PCR-RFLP yöntemi ile belirlenmesi

Abstract

Sistemik lupus eritematozus (SLE), humoral ve hücresel birçokimmünolojik anormallikle karakterize, kronik, yangısal, multisistemikotoimmün bir hastalıktır. Otoreaktif B hücrelerinin uygun olmayan Thücrelerine bağlı olarak çoğalmasında ve patojenik otoantikorlarınoluşumunda rol aldığı düşünülmektedir.T hücre aktivasyonu için iki sinyal gerekmektedir. Birinci sinyal Thücre reseptörlerinden (TCR), ikinci sinyal ise ikincil sinyal molekülleriolarak bilinen ikincil uyarıcı moleküllerden sağlanır. CD28 ikincil uyarıcı birmoleküldür. Antijen sunan hücre yüzeyinde CD80/CD86 ligantları ilebağlanır ve T hücresini aktive edici sinyal üretir. Bu nedenle pozitifdüzenleyici olarak da adlandırılır. Sitotoksik T lenfosit antijen 4 (CTLA-4)molekülü de ikincil uyarıcı bir moleküldür ve CD28 molekülü ile homologtur.CTLA-4 molekülü CD28 gibi antijen sunan hücre (APC) yüzeyinde CD80 /CD86'nın ligantları ile bağlanır. CTLA-4 molekülü CD28'in aksine inhibeedici sinyaller gönderen bir moleküldür. Bu özelliği ile periferik toleranstaönemli rol oynar. CD28 ve CTLA-4 molekülleri, antijen spesifik T hücreaktivasyonunun kontrolü ile self ve yabancı antijene karşı immun sistemidüzenlerler.İnsanda SLE için şüpheli bölge 2q33 bölgesidir ve CTLA-4 molekülübu bölgede yer almaktadır. CTLA-4 molekülü T hücre aktivasyonundainhibitör etki gösterdiği için, SLE oluşumuna neden olabilecek bir genolduğu düşünülmektedir.CTLA-4 molekülü T hücre aktivasyonunun düzenlenmesinde önemlibir rol oynar ve yangı şartlarına uygun olarak T hücre cevabınısınırlandırabilir. CTLA-4'deki genetik çeşitliliğin birçok otoimmunhastalıkların gelişmesinde rol oynayabileceğini gösteren birçok çalışmalarvardır. Bu gende tanımlanan polimorfizmlerden Exon I (+49 A/G)dimorfizminin Japon ırkında hastalığa duyarlılığı arttırdığı bildirilmiştir. FakatÇin gibi bazı ırklarda bu polimorfizm ile SLE arasında bir ilişkibulunamamıştır. Biz de bu çalışmada CTLA-4 Exon I (+49 A/G)polimorfizminin Türk populasyonunda SLE gelişimi ve hastalık aktivasyonuile bir ilişkisi olup olmadığını göstermeyi amaçladık.