Abstract:
Primer akciğer kanseri en sık görülen ve ölümcül seyreden kanser türüdür. Akciğer kanseri kadınlarda (%24), erkeklerde (%32) en önde gelen kanser ölüm nedeni olmuştur (1). Primer akciğer kanserlerinin %70- 80 'ini küçük hücreli dışı akciğer kanseri (KHDAK) oluşturmaktadır. Tanı anında, KHDAK'nin %50'sini toraks dışında klinik olarak tanımlanabilmiş metastazlı olgular, %10-15'ini ise lokal ilerlemiş rezeksiyona uygun olmayan olgular oluşturmaktadır. İlerlemiş evre KHDAK'inde KT'nin amacı küratif değil palyatiftir. Yapılan bazı çalışmalarda KT ile destek tedavi karşılaştırılmış ve sonuçlar destek tedavi lehine çıkmıştır (6-8). AC Ca olgularda tedavinin etkinliği değerlendirilirken genellikle tümör yanıtı ve sağkalım kullanılmıştır. Ancak özellikle ileri evre yakalanan hastalarda sonuçlar yüz güldürücü olmamaktadır. Bu durumda yaşam kalitesinin sorgulanması tedavinin palyatif etkisini ya da tedavi ile ilişkili sorunları değerlendirmede ve klinik gidişe karar vermede önemli bir kriter haline gelmiştir. Özellikle yorgunluk ve halsizlik yaşam kalitesinin en belirleyici bulgularıdır(12). Bizde çalışmamızda ileri evre KHDAK olan ve KT alan olgularda halsizliği belirleyen faktörleri belirlemeyi amaçladık. Sonuç olarak, ileri evre KHDAK olan ve KT alan hastalarda hastalarda yaşam kalite ölçütü ve yaş halsizliği belirleyen en önemli iki faktör olarak saptadık. Beklenilenin aksine ECOG'un halsizlik üzerine belirleyici bir etkisinin olmadığını gösterdik.
