Radyasyon tedavilerinde kullanılan ağır iyonların X- ışınına karşı üstünlüklerinin radyobiyolojik ve dozimetrik parametreler üzerinden araştırıılması

Abstract

Üstün normal doku koruma özelliği sayesinde proton ışınlarına ilgi her geçen gün artmaktadır. Bu çalışmanın amacı, düşük riskli prostat kanseri tedavisinde hedef hacmi kapsamak ve risk altındaki organlardan kaçınmak amacıyla yoğunluk ayarlı proton tedavisi (IMPT) planlarının, X-ışını Volümetrik Yoğunluk Ayarlı Ark Terapi (VMAT) planları ile radyobiyolojik ve dozimetrik olarak karşılaştırılmasıdır. 10 adet düşük riskli prostat kanseri hastasının tedavi planları, Volümetrik Yoğunluk Ayarlı Ark Terapi (VMAT) ve iki farklı yoğunluk ayarlı proton tedavisi (IMPT) planı kullanılarak biri standart 2 ışın ve diğeri deneysel 9 ışın olacak şekilde karşılaştırıldı. Hedef doz iki farklı şema ile verildi. Standart şema toplam 76 Gy için 38 fraksiyon olmak üzere, fraksiyon başına 2 Gy iken, hipofraksiyone edilmiş şema, toplam 37.5 Gy için 5 fraksiyon olmak üzere, fraksiyon başına 7.5 Gy'dir. Dozimetrik indekslerin analizi hedef hacim, risk taşıyan organlar için alınan doz (OAR) ve geç rektal, mesane ve femur başı toksisitelerinin normal doku komplikasyon olasılığı (NTCP) ile düşük doz bölgesi olan periferik normal doku için gerçekleştirildi. Protonlar ve X-ışınları, homojenlik ve uygunluk açısından hedef hacmini (dozun reçete edildiği hacim) çok iyi kavrarken, belirgin bir farklılık görülmemiştir. Protonlar VMAT tekniğine (p< 0,05) göre femur başı koruyuculuğunda üstünlük göstermiştir. Rektum ve mesane korunması açısından farklılık görülmemekle birlikte, periferik normal dokunun hacim korunması proton ile daha üstün bulunmuştur. Düşük dereceli prostat kanserinin tedavisi için IMPT ve VMAT teknikleri arasında dozimetrik farklılık bulunmakla birlikte, radyobiyolojik bir farklılık görülmemiştir. Aynı güvenlik marjları ve doz hedefleri dikkate alındığında, IMPT ve VMAT teknikleri rektum ve mesanede üstün korunma sağlamıştır. Femur başları ve periferik normal dokuya uygulanan doz, proton planları ile belirgin olarak daha iyi sonuçlar vermiştir. Öte yandan, radyobiyolojik veriler, NTCP değerleri ve hipofraksiyonlu şema açısından farklılık göstermemiştir.