Erken miyosen yaşlı kazan ve orta miyosen (Serravaliyen) yaşlı karaman havzalarının korelasyonu, paleoekolojisi ve sedimantolojik özellikleri

Abstract

Bu çalışmada, Orta Anadolu'da Kazan-Gökler yöresi (Ankara) ve Karaman-Seyithasan bölgesinde (Karaman) yer alan havzaların stratigrafik özellikleri, paleoekolojisi ve sedimantolojik özellikleri ortaya konulmuştur. Gökler yöresinden elde edilen polen örnekleri konifer orman topluluğu (Pinaceae), karışık orman topluluğu (Quercus), geniş yapraklı orman topluluğu (Engelhardia, Cyrillaceae, Castanea), ırmak kenarı bitki topluluğu (Alnus, Ulmus), bataklık (Cupressaceae) -algler (Botryococcus) topluluğu ve otsul bitkilerden oluşmaktadır. Ayrıca topluluklarda spor çeşitliliğinin az olması biyostratigrafik açıdan önemli Momipites quietus, Verrucatosporites favus, Polypodiaceoisporites miocaenicus, Caryapollenites simplex gibi formların düşük miktarlarda gözlenmesi nedeniyle tortullaşma erken Miyosen süresince gerçekleşmiş olduğunu göstermektedir. Karaman Havzası'ndan elde edilen sonuçlarda, planktonik foraminiferlerden 8 cins, 19 tür; bentik foraminiferlerden 12 cins, 9 tür tanımlanmıştır. Planktonik foraminifer cins ve türlerin dağılımlarına göre, Orta Miyosen (geç Langiyan) Orbulina suturalis Aralık Zonu olarak tanımlanmıştır. Karaman bölgesinden yapılan ayrıntılı çalışmalardan elde edilen sedimantolojik ve paleontolojik veriler buradaki istifin Langiyen-Serravaliyen yaşında sığ denizel ortamda çökeldiğini göstermektedir. Ankara-Kazan Havzası Gökler yöresinde yapılan çalışmalardan elde edilen sedimantolojik ve paleontolojik veriler ise bu bölgedeki çökel istifin Erken Miyosen süresince bataklık gölü ortamında çökeldiğini göstermektedir.