Abstract:
Amaç: Kronik periodontitis teşhisi konmuş bireylerde cerrahi olmayan periodontal tedaviye ek olarak uygulanan Er,Cr:YSGG lazerin klinik ve biyokimyasal etkinliğinin değerlendirilmesidir. Yöntem: Randomize, kontrollü, tek-kör, split-mouth olarak tasarlanan çalışmaya "kronik periodontitis" teşhisi konulmuş, simetrik olarak maxiller quadrantlarında periodontal cep derinliği ≥5mm olan en az 1 adet tek köklü premolar dişi bulunan 27 birey dahil edildi. Bireylerin cerrahi olmayan periodontal tedavilerine başlandıktan 1 hafta sonra split-mouth dizayna uyacak şekilde lazer grubu ve kontrol grubu yazı/tura randomizasyonuyla seçildi. Başlangıç, 1., 3. ve 6. aylarda ,plak indeksi (Pİ), gingival indeks (Gİ), sondlanabilir cep derinliği (SCD), klinik ataşman seviyesi (KAS), sondlamada kanama (SK) ölçümleri yapıldı. Aynı periyotta biyokimyasal analizler ve hacim ölçümü için dişeti oluğu sıvısı (DOS) örnekleri toplandı. Lazer grubuna, 2.780 nm dalga boyundaki Er,Cr:YSGG lazer, RFPT 5-14 mm ucu ve 1.5 Watt, 30 Hz, %11 hava, %20 su, H-mod (atım uzunluğu:140μѕ) parametreleri kullanılarak uygulandı. DOS'daki IL-1β ve MMP-8 miktarlarına enzim bağlı immün absorban yöntem (ELISA) ile bakıldı. Klinik ve laboratuar bulgularının grup içi ve gruplar arası karşılaştırılmalarında mix ANOVA testi kullanıldı. İstatistiksel olarak anlamlı çıkan farklılıklar Bonferroni testi ile değerlendirildi. Bulgular: Her iki tedavi yöntemide istatistiksel olarak anlamlı klinik iyileşmelerle sonuçlandı (P >0.05). Pİ, SCD, KAS klinik parametrelerindeki değişimler kontrol grubu ve lazer grubunda istatistiksel olarak benzer bulunurken, 1.ve 3.ay Gİ ve 1.ay SK lazer grubu verileri kontrol grubuna kıyasla istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklı bulundu (P >0.05). DOS'da bulunan IL-1β ve MMP-8 miktarlarındaki değişimler kontrol grubu ve lazer grubunda istatistiksel olarak benzer bulundu (P >0.05). Sonuç: Kronik periodontitisli bireylerde cerrahi olmayan periodontal tedaviye ek olarak uygulanan Er,Cr:YSGG lazerin yalnızca 1. ve 3.ay Gİ ve 1. ay SK verilerinde iyileşme sağlanırken diğer klinik parametreler ve biyokimyasal parametreler üzerine ek bir etkisi olmadığı görüldü.
