Abstract:
Amaç: Bu çalışmanın amacı farklı remineralizasyon ajanlarının etkinliğinin optik koherens tomografi kullanılarak incelenmesi ve bu ajanların bağlanma dayanımına etkisinin değerlendirilmesidir. Yöntem: Çalışmamızda çekilmiş 12 üst keser, 11 alt keser, 12 kanin, 12 premolar ve 12 adet molar diş olmak üzere toplam 59 diş kullanılmıştır. Tüm dişler su soğutması ile vestibül ve oral yüzlere ayrılmış ve 4 grup oluşturulmuştur; 1. grup kontrol grubudur, 2. gruba R.O.C.S, 3. gruba GC Tooth Mousse ve 4. gruba Fluor Protector remineralizasyon ajanları uygulanmıştır. Tüm gruplar, birbirine yakın sayıda alt keser, üst keser, kanin, premolar ve molar diş içermektedir. Oluşturulan 118 örnek, Alman Standartları Enstitüsü'nün bağlanma dayanımları formuna göre akrilik içerisine gömülmüştür. Tüm örnekler başlangıçta optik koherens tomografi ile taranmıştır. 2., 3., ve 4. gruptaki dişler remineralizasyon sonrası tekrar taranmıştır. Son olarak tüm örnekler ortodontik kompozit bağlanma dayanımı testine tabi tutulmuştur. Bulgular: Remineralizasyon ajanı uygulanan tüm dişlerin vestibül ve oral yüzlerinde başlangıç t₀ ve mineralizasyon işlemi sonrası t₁ gri değerlerinde anlamlı fark olduğu görülmüştür (p<0,05). Bağlanma dayanımı vestibül yüzlerde 1. grupta 15,81±5,97 Mpa, 2. grupta 12,95±4,72 Mpa, 3. grupta 12,56±4,73 Mpa ve 4. grupta 11,11±6,85 Mpa olarak bulunmuştur ve gruplar arasında anlamlı fark yoktur (p>0,05). Ortodontik kompozit bağlanma dayanımı oral yüzlerde 1. grupta 14,28±7,09 Mpa, 2. grupta 8,07±3,38 Mpa, 3. grupta 10,12±3,34 Mpa ve 4. grupta 7,54±3,34 Mpa olarak bulunmuştur ve gruplar arası fark anlamlıdır (p<0,05). Sonuç: R.O.C.S. ve GC Tooth Mousse'un OKT görüntülerinde gri değerlerde artışa, Fluor Protector'un ise gri değerlerde azalmaya neden olduğu görülmüştür. R.O.C.S., GC Tooth Mousse ve Fluor Protector remineralizasyon ajanları vestibül yüzeylerde bağlanma dayanımını etkilememektedir; ancak oral yüzeylerde R.O.C.S. ve FP'nin bağlanma dayanımını azalttığı görülmüştür.
