Bağlayıcı ve agrega olarak kullanılan endüstriyel atıkların geopolimer harçların özellikleri üzerine etkisi

Abstract

Bu tez, Portland çimentosunun yerini alarak CO2 emisyonunu azaltmakla kalmayıp aynı zamanda yeşil ve sürdürülebilir bir yapı malzemesi üretmek için endüstriyel atıkların yeniden kullanılmasına olanak sağlayan geopolimer malzemelerin özelliklerini sunmaktadır. Araştırmada yüksek fırın curufu, silis dumanı ve alkali aktivatör (sodyum silikat ve sodyum hidroksit), geopolimerin temel bileşenleri olarak kullanılmıştır. Farklı karışım tasarımları kullanılarak 300'den fazla numune hazırlanmış ve bu numuneler üzerinde kür koşulları, bağlayıcı tipi ve atık metal içerikleri gibi faktörlerin etkisini incelemek amacıyla fiziksel, mekanik ve durabilite özellikleri tayin edecek bir seri deneyler gerçekleştirilmiştir. Bulgular ışığında, atık özelliklerinin, harçların özelliklerine ne mertebede katkıda bulunduğu saptanmış ve mikroyapı incelemelerinin de katkısıyla sebepleri araştırılmıştır. Son yıllardaki araştırmalar, çevresel radyasyon ve özellikle elektronik aygıtların, kablosuz teknolojilerin yaygın kullanımından dolayı çimentolu malzemeler tarafından sağlanan elektromanyetik kalkanlamayı geliştirmeye odaklanmıştır. Literatüre bakıldığında eksikliği bariz olan, elektromanyetik kalkanlama özellikleri henüz araştırılmamış olan atık malzemelerle geopolimer harç üretimi sağlanmıştır. Ek olarak, üretilmiş olan bütün geopolimer harç numuneleri, bir takım performans kısıtlamalarına tabi tutularak optimize edilmiştir.