Hizmetiçi eğitimin çalışan performansına etkisi : Bir meta-analiz çalışması

Abstract

Hizmetiçi eğitim, çalışanların hizmete yatkınlığını sağlamayı, verimlilik düzeylerini yükseltmeyi, gelecekteki görev ve sorumluluklarını daha iyi yerine getirebilmeleri için onların bilgi, deneyim ve becerilerini arttırmayı amaçlamaktadır. Bu araştırmanın amacı, kamu ve özel sektörde uygulanan hizmetiçi eğitim faaliyetlerinin bireyin performansına olan etkisini meta-analiz yöntemi ile değerlendirmektir. Bu amaca ulaşmak için hizmetiçi eğitim programının başlamasından önce ve sonra kişinin performansındaki değişim temel alınarak bir meta-analiz çalışması gerçekleştirilmiştir. Araştırma kapsamında 1990–2016 yılları arasında yapılmış hizmetiçi eğitimin performansa olan etkisini inceleyen 210 adet bildiri, makale, yüksek lisans ve doktora tezine ulaşılmıştır. Tüm çalışmalarının bulunduğu bir havuzda dahil etme kriterlerine uygun 52 yayın meta-analiz araştırması kapsamına girmiştir. Bu çalışmalardan hizmetiçi eğitimin performans üzerine etkisini inceleyen ve 9533 çalışanın algısını kapsayan 20 adet yayın meta-analize dahil edilmiştir. Meta-analiz çalışmasında standart ortalama farklar etki büyüklüğü ölçüsü olarak alınmıştır. Meta-analiz çalışması sonucunda hizmetiçi eğitimin çalışanın performansını pozitif olarak etkilediği bulunmuştur. Bu etkinin Cohen (1988)'in etki büyüklüğü sınıflandırmalarına göre büyük ve önemli bir etki büyüklüğü olduğu araştırmanın en önemli bulgusudur. Meta-analize dahil edilen araştırmaların etki büyüklüklerinin heterojen olması nedeniyle bazı metodolojik değişkenlerin hizmetiçi eğitimle performans arasındaki ilişkide düzenleyici bir rol oynayabileceği düşünülmüştür. Ölçüm aracının uygulandığı ülke, ölçekte kullanılan dil, uygulandığı alan ve yayın tipinden oluşan metodolojik değişkenlerin önemli birer düzenleyici rol oynamadıkları gözlenmiştir. Keza, hizmetiçi eğitim ve çalışan performansı arasındaki ilişkide cinsiyetin ve hizmetiçi eğitimin etkinliğini ölçmek için kullanılan ölçekteki madde sayısının düzenleyici rolünün olmadığı görülmüştür. Sonuçlar doğrultusunda uygulamacı ve araştırmacılara yönelik önerilerde bulunulmuştur.