Abstract:
Bu araştırmada, madde kullanan ve kullanmayan üniversite öğrencilerinin psikolojik dayanıklılık düzeyleri incelenmiştir. Betimsel araştırma modelinin uygulandığı araştırmanın örneklemi, Antalya ili Akdeniz Üniversitesi'nde dört yıllık lisans programlarına devam eden 546 üniversite öğrencisinden oluşmuştur. Araştırmada veri toplamak için, Maddi ve Khoshaba (2001) tarafından geliştirilen Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği ve Yılmaz ve Türkkahraman (2014) tarafından geliştirilen Madde Kullanım Anketi ile Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Madde kullanan ve kullanmayan üniversite öğrencilerinin psikolojik dayanıklılıkları arasında anlamlı farklılık bulunmamıştır. Öğrencilerin psikolojik dayanıklılıkları, demografik değişkenlere göre incelendiğinde, yalnızca devam ettikleri fakültelere göre anlamlı farklılık göstermiştir. Madde kullanan öğrencilerin psikolojik dayanıklılıkları, maddeyi ilk deneme nedenlerine ve ilk deneme yaşına göre anlamlı farklılık göstermemiştir. Madde kullanan öğrencilerin psikolojik dayanıklılıkları, maddeyi kullanma ortamlarına göre anlamlı farklılık göstermiştir. Okulda madde kullanan öğrencilerin psikolojik dayanıklılıkları, araştırmada sorulan diğer tüm ortamlarda kullanan öğrencilere göre yüksek bulunmuştur. Maddeyi okulda kullanan öğrencilerin ve eğlence/kafe ortamlarında kullanan öğrencilerin psikolojik dayanıklılıkları, evde ve arkadaşlarının evinde kullanan öğrencilere göre anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. Madde kullanan öğrencilerin psikolojik dayanıklılıkları, kullanmaya devam etme nedenlerine göre anlamlı farklılık göstermiştir. Arkadaşları arasında dışlanmamak için kullanmaya devam eden öğrencilerin psikolojik dayanıklılıkları, sorulan diğer tüm nedenlerden dolayı kullanmaya devam eden öğrencilere göre düşük bulunmuştur. Sorunlarını unutmak için madde kullanmaya devam eden öğrencilerin psikolojik dayanıklılıkları, eğlenmek için, bırakamadığı için ve diğer nedenlerden dolayı kullanmaya devam eden öğrencilere göre anlamlı derecede düşük olduğu bulunmuştur
