İnsan meme karsinomları ve jinekolojik tümörlerinde IRF-1, IRF-2 (Interferon Regulatory Factor 1,2) ve p53 ekspresyonlarının karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmada, 45 'i meme kanserli ve 23 'i jinekolojik tümörlü hastalardan alman toplam 68 doku örneği kullanılmıştır. Bu örnekler IRF-1, IRF-2 ve p53 antikorlarıyla immünohistokimyasal yöntemle boyanmışta. IRF-1 ve p53 tümör baskılayıcı, IRF-2 ise onkogenik aktiviteye sahiptir. Bu araştırmamızda, çalışmada kullanılan meme ve jinekolojik tümör tiplerinde (n=54) IRF- 1 ve IRF-2 ekspresyonları arasındaki ilişki istatistiksel olarak oldukça anlamlı bulunmuştur (p<0.05). Yine her iki tümör grubunda (n=54) IRF-1 ve p53 ekspresyonları arasında istatistiksel olarak önemli derecede bir ilişki bulunmuştur (p<0.05). Fakat bu tümör tiplerinde (n=54) için IRF-2 ve p53 ekspresyonları arasında istatistiksel olarak iianlamlı bir ilişki bulunmamıştır (p>0.05). Aynı karşılaştırmalar meme ve jinekolojik tümör grupları için ayrı ayrı da yapılmıştır. Meme tümörlerinde (n=37) ve jinekolojik tümörlerde (n=17) IRF-1 ve IRF-2 ekspresyonları arasında istatistiksel olarak önemli derecede bir korelasyon bulunmuştur (p<0.05). Daha sonra meme karsinomlarının üç farklı tipinde IRF-1, IRF-2 ve p53 arasında ilişki olup olmadığını belirlemek için yapılan istatistiksel testte invaziv duktal karsinomlarda (n=24) IRF-1 ve IRF-2 arasında anlamlı bir korelasyon olduğu (p<0.05), IRF1 ile p53 ekspresyonları veya IRF-2 ile p53 ekspresyonları arasında ise istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olmadığı (p>0.05) bulunmuştur. Meme karsinomlarının diğer iki tipi olan intraduktal komponenti başlan invaziv duktal karsinomlarda (n=9) ve invaziv lobüler karsinomlarda (n=5) ise her üç proteinin ekspresyonları arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki bulunmamıştır (p>0.05). Aynı karşılaştırmalar bu kez jinekolojik tümör tiplerinde yapılmış ve değişik sonuçlar elde edilmiştir. Jinekolojik tümörlerden endometrium tümörlerinde (n=9) ve över tümörlerinde (n=3) her üç proteinin ekspresyonları arasında istatistiksel olarak önemli bir ilişki bulunmazken (p>0.05), serviks tümörlerinde (n=5) IRF-Î ve p53 ekspresyonları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir korelasyon bulunmuştur (p<0.05). Bu çalışmada, ayrıca, IRF-1 ve IRF-2 ekspresyonlarının, hastanın yaşı ve tümörün çapı parametreleriyle de istatistiksel olarak karşılaştırılması yapılmıştır, ancak her iki proteinin de bu faktörlerle arasında istatistiksel olarak önemli derecede ilişki olmadığı bulunmuştur (pX).05). Bu çalışmanın diğer kısmındaki amaç, hem IRF-1 hem de p53 bakımından pozitif olgulardaki apoptosis indüksiyonu ile IRF-1 negatif / p53 pozitif veya IRF-1 pozitif / p53 negatif olgulardaki apoptosis indüksiyonu arasında bir değişildik olup olmadığının belirlenebilmesiydi. Ancak yukarıda bahsedilen olgularda gözlenen DNA fragmentasyonunun birbirine benzer düzeylerde olması bu tümör tiplerinde farklı genlerin de işe karışmış olabileceğini düşündürmektedir